ห้องนอนสีเทา : กับคืนเงียบเหงา
…..
.....
ณ ปลายโค้งขอบฟ้า เวลานี้
คุณเอียงหน้าหลบหนี อยู่ที่ใหม่
ซ่อนหน้าซบอบอุ่น ละมุนไอ
ทิ้งตัวผมเอาไว้ ไกลลิบตา..!!
…..
เขียนที่บ้านปลายฟ้า...ข้างหน้าต่าง
หมอกจางจางพร่างพรูอยู่ตรงหน้า
คว้าผ้าห่ม..คู่ใจ..คุณให้มา
ดอกสีฟ้าแซมจุด..ที่สุดรัก
กอดกระชับแนบทรวง..ใจห่วงถึง
คนเคยซึ้งอยู่ไหนมาหายหัก
ขอบฟ้ากั้นหวั่นไหวทางไกลนัก
ที่ใฝ่ภักดิ์ยังมั่น..ฤๅ?? หวั่นใจ
เฝ้ารอคำสัญญาอย่างล้าเปลี่ยว
จนเดือนเลี้ยวลอยลับกลับดวงใหม่
จะหวนคืนคิดหวั่นพรั่นฤทัย
ด้วยยังไร้วาจา...ว่าคุณรอ
ณ ปลายโค้งอีกฝั่งฟ้ายังหม่น
เหลือเพียงคนเหงาหงอยคอยเฝ้าขอ
เพียงหนึ่งเดียวเสี้ยวจันทร์นั้นคงพอ
ให้คนท้อซบอุ่น..ละมุนทรวง
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
