:+: เจ็ดวันที่ฉันเหงา :+:
อยากจะเล่าเรียกน้ำตาท้าความเหงา
เรื่องของชายเศร้าเศร้าห้องข้างหอ
ถึงยามดึกจับไมค์ร้องเพลงคลอ
ไม่เคยท้อบรรเลงเพลงน้ำตา.....
เหงาเหลือเกินวันนี้ใจร้อนเร่า
ใครจะมาบรรเทาเศร้านักหนา
ตั้งแต่ดึกนอนกระสับจะหลับตา
ผนังฝายังก้องข้องใจจัง
มองรอบข้างเช้าก่อนตอนนอนหลับ
ตื่นมารับเสียงก้องห้องผนัง
เป็นเพลงเหงาแม้เพลียเงี่ยหูฟัง
เสียงยังดังจนสายค่อยหายไป
บอกหน่อยสิทำอย่างไรจะหายเหงา
ถ้าปลอบเขาร่วมดนตรีจะดีไหม
หากเป็นเพื่อนปลอบเขาพอเข้าใจ
บอกเขาเลิกร้องไห้ ได้คงดี
มีใครไหมจะเข้าใจไม่มองข้าม
ช่วยไปปรามและปลอบใจได้ไหมนี่
ชายคนนี้เขาก็เป็นคนดี
เพียงบางทีเหว่ว้าก็พากล้า
เหงาเหลือเกินตอนสุดท้ายยิ่งจะเศร้า
จะไปเอาผ้าเจ็ดผืนมาซับหน้า
ผ้าเจ็ดผืนชื้นไปด้วยน้ำตา
ใจอาวรณ์นักหนาหนาวกายมาเจ็ดวัน...
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
