ก็แค่ดาวดวงหนึ่งซึ่งแสงน้อย
ดังหิ่งห้อยเกินกว่ามาเปิดเผย
แสงริบหรี่ที่เห็นก็เช่นเคย
อยากจะเชยเขาก็เชือนรักเพื่อนชาย
เพราะเหตุมาทีหลังหวังจึงสิ้น
ยังถวิลถึงอยู่มิรู้หาย
ยามที่ดับลับดวงห่วงเสียดาย
รอเขาหน่ายจะถนอมเป็นจอมนาง
ดาว อาชาไนย
เป็นดาวน้อยก็เป็นเสียแบบนี้
ฤทธิ์ที่มีก็น้อยกว่าเกินขัดขวาง
เป็นหิ่งห้อยน้อยนิดแสนจืดจาง
เป็นเพียงแสงลางลางกลางนภา
อาทิตย์ยังส่องแสงอยู่ทุกเช้า
ก็ถึงคราวแสงดาวลับ...ใครห่วงหา?
ทั้งปวดร้าวทั้งร้องไห้จนชินชา
เพราะเธอไม่เคยเห็นค่าใต้แสงตะวัน
darkness_hero






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า