ภัยไม่พอ
วันน้ำเหนือไหลหลาก
เหลือแต่ซากข้าวลอย
น้ำตาใครไหลย้อย
ทรัพย์สินพลอยเสียหาย
พอน้ำลดตั้งต้น
กัดฟันทนมั่นหมาย
ปลูกข้าวพอรอดตาย
ขอแค่ขายซ่อมบ้าน
อยู่ดี ดีลมหมุน
ไม่เคยคุ้นพัดผ่าน
หอบหลังคาเรือนชาน
ลูกเห็บหว่านเต็มทุ่ง
ต้นข้าวล้มเม็ดร่วง
ก่อนเคยหวงคิดฟุ้ง
ทุกฝันลบจบปรุง
น้ำตาหุงใจหั่น
น้ำและลมโรมรุก
เจ็บจุกเจียนอาสัญ
รอแต่ภัยไฟพลัน
มาเผากันเสียเอย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
