[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

ได้แต่หวัง ยังรัก น้องคนเดียว
มิเคยเหลียว มองหน้า หญิงคนไหน
ได้แต่คอย พุ่มพวง ยอดดวงใจ
เจ้าคนงาม ทรามวัย จงรับฟัง

ได้แต่หวัง ทำใจ ไม่เศร้าสร้อย
ถึงพี่คอย น้องนาง ด้วยความหวัง
ได้แต่คอย คนดี มิเชื่อฟัง
พี่ต้องนั่ง ก้มหน้า น้ำตาคลอ

ได้แต่หวัง ขวัญใจ เข้าใจพี่
เจ้าอย่าหนี ห่างไกล จากห้องหอ
ได้แต่คอย พร้อมผิดหวัง พี่นั่งรอ
พี่ทดท้อ นั่งร้อง ต้องหมองตรม

ได้แต่หวัง ได้นวลน้อง มาครองคู่
จะได้อยู่ เคียงกาย ไม่ขื่นขม
ได้แต่คอย สุดท้าย อย่าระทม
เมื่อรักล่ม เรือนร้าง นางจากจร

                            ริน ดอนบูรพา
                                 ๑๔ เม.ย.๕๕

                                             

พี่หวังใด กันหนา ถึงลาห่าง
หรือเพียงอ้าง วางความ ตามอักษร
ทิ้งให้เศร้า ขื่นขม ตรมร้าวรอน
ให้น้องนอน เหว่ว้า แสนอาลัย

พี่หวังใด กันแน่ ที่แลหา
น้องน้ำตา ท่วมท้น เพราะหม่นไหม้
สิ้นปราณี หมางเมินเดินจากไป
มิใคร่ครวญ ว่าใคร หวนไห้ครวญ

พี่หวังใด กันหนอ จึงก่อผล
น้องเฝ้าทน โศกช้ำระกำสรวล
เพาะพี่นี้เปลี่ยนใจ ไม่ทบทวน
ทิ้งให้นวล น้องยา น้ำตาริน

พี่หวังใด กันหรือ ไม่ถือสัตย์
เหมือนป้องขัด ปัดใจ ไม่ถวิล
จึ่งร้างลา ห่างหายไม่ยลยิน
พี่คงสิ้นรักแล้ว หนอแก้วใจ..
 

“สุนันยา”