.jpg)
ได้แต่เพ้อ เพ้อไป ยามใจหม่น
เฝ้านั่งบ่น คร่ำเคร่ง เล็งอักษร
แล้วเอ่ยเอื้อน อ้อนไป ในบทกลอน
มาแอบออน น้อยนิด ประดิษฐ์กานท์
ถึงคนไกล สุดหล้า ฟ้าเขาเขียว
บอกว่ารัก จริงเชียว ช่วยสื่อสาร
ความรักฉัน ฝังแน่น แสนทรมาน
ฝากลมผ่าน ไปถึงเธอ เห้อ!.ใครกัน
เฝ้านั่งบ่น คร่ำเคร่ง เล็งอักษร
แล้วเอ่ยเอื้อน อ้อนไป ในบทกลอน
มาแอบออน น้อยนิด ประดิษฐ์กานท์
ถึงคนไกล สุดหล้า ฟ้าเขาเขียว
บอกว่ารัก จริงเชียว ช่วยสื่อสาร
ความรักฉัน ฝังแน่น แสนทรมาน
ฝากลมผ่าน ไปถึงเธอ เห้อ!.ใครกัน
มองเมฆคล้อย ลอยต่ำ ลงเหลี่ยมเขา
มีคำกานท์ มาถึงเรา ลมหวนหัน
เอ๊ะ ! คำพ้อ ตัดรัก หักสัมพันธ์
เป็นหมอกควัน หายวับ ไปกับตา
ได้รับรู้ เดี๋ยวนี้ มีคนคอย
คงเลื่อนลอย พร่ำเพ้อ ละเมอหา
พี่ฝากรัก จากใจ ให้ลมพา
บอกน้องว่า ยังรัก ยังมันคง
ที่ผ่านไป ให้อภัย พี่เถิดน้อง
พี่ร่ำร้อง เรื่องรักใคร่ ใจลุ่มหลง
ต่อไปนี้ พี่ทำตน ให้ซื่อตรง
น้องก็คง ให้โอกาสพี่ มีแต่คอย...คอย...
ริน ดอนบูรพา
๑๔ เม.ย. ๕๕
มีคำกานท์ มาถึงเรา ลมหวนหัน
เอ๊ะ ! คำพ้อ ตัดรัก หักสัมพันธ์
เป็นหมอกควัน หายวับ ไปกับตา
ได้รับรู้ เดี๋ยวนี้ มีคนคอย
คงเลื่อนลอย พร่ำเพ้อ ละเมอหา
พี่ฝากรัก จากใจ ให้ลมพา
บอกน้องว่า ยังรัก ยังมันคง
ที่ผ่านไป ให้อภัย พี่เถิดน้อง
พี่ร่ำร้อง เรื่องรักใคร่ ใจลุ่มหลง
ต่อไปนี้ พี่ทำตน ให้ซื่อตรง
น้องก็คง ให้โอกาสพี่ มีแต่คอย...คอย...
ริน ดอนบูรพา
๑๔ เม.ย. ๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
