เพียงหุ่นฟาง
โอบสายลมห่มฟ้าฝ่าแดดฝน
ยืนหยัดบนทิวท่ามงามไสว
ไร้อารมณ์ไร้รู้สึกไร้หัวใจ
ไร้ฝันใฝ่ไร้หวังอันรังรอง
เพียงหุ่นฟางกลางนานกกาหวั่น
มิหมายมั่นอันใดให้สนอง
ความโดดเดี่ยวเดียวดายร่ายทำนอง
ให้ครอบครองแค่หลักปักคันนา
ไม่รู้ใจ
ยืนหยัดบนทิวท่ามงามไสว
ไร้อารมณ์ไร้รู้สึกไร้หัวใจ
ไร้ฝันใฝ่ไร้หวังอันรังรอง
เพียงหุ่นฟางกลางนานกกาหวั่น
มิหมายมั่นอันใดให้สนอง
ความโดดเดี่ยวเดียวดายร่ายทำนอง
ให้ครอบครองแค่หลักปักคันนา
ไม่รู้ใจ
ฟางรำพันผ่านลมมาพรมพลิ้ว
เสื้อเป็นริ้วโชยลมห่มวัสสา
เขามอบหน้าที่ให้เพียงไล่กา
ยืนเหว่ว้ารำพึงคนึงครวญ
หวังอยากเป็นเช่นใครเข้าใจบ้าง
ความอ้างว้างคืนวันอันผันผวน
อยากเห็นความศิวิไลซ์ใจรัญจวน
เพื่อเชิญชวนชมฟางที่กลางนา..
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
