ก่อนเป็นฟาง สร้างค่า นิจจาเอ๋ย
ไฉนเลย เฉยชิน จนสิ้นหวง
ให้ช้ำฟก อกร้อน สะท้อนทรวง
เพียงวารล่วง ดวงขวัญ ก็ปันใจ
ยามเป็นข้าว คราวกลืน นั้นชื่นปาก
ครั้นเป็นฟาง ร้างจาก สากไฉน
เปรียบนารี มีรัก ปักฤทัย
สิ้นเยื่อใย ใช่ฟาง เจ้าร้างเมิน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
