อยากจะบอกซ้ำซ้ำ....ถ้อยคำนั้น
อยากรำพันทุกยามที่หวามไหว
อยากกระซิบผ่านทางที่ห่างไกล
ส่งฝากไปทุกค่ำซ่อนสำเนียง
"รัก.รัก.รัก."ชินหู...มิรู้เบื่อ
ยอมเป็นเหยื่อแค่ย้ำด้วยน้ำเสียง
อีกเมื่อไหร่มิรู้ได้อยู่เคียง
คงเป็นเพียงเพื่อนใจในอารมณ์
ภาพสะท้อนอ่อนไหว...ในสายน้ำ
ทั้งเลิศล้ำ..ร้าวราน..ทั้งหวานขม
เหมือนว่ามี..แต่ไม่..ให้ชื่นชม
ที่พร่างพรมคือคำ...ที่รำพัน
มองความหมายของสิ่ง...ที่ยิ่งใหญ่
พลิ้วใบ"ไผ่เดียวดาย"...โปรยปรายฝัน
คงปลิดร่วงตามลม...ทับถมกัน
ผ่านคืนวันซ้ำซ้อน...ย่ำย้อนรอย
อยากยินคำพร่ำเพ้อ...เธอรักฉัน
เพื่อปลอบขวัญก่อนหมด...วันถดถอย
ใช่.เพียงเธอร้าวราน...กานท์สำออย
ฉันเฝ้าคอยเช่นกัน...ยามรัญจวน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
