ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
ฟาง..รำพัน
ต้นข้าวที่แห้งกรัง
คือพลังที่ออกรวง
ตากแห้งแล้วมัดพวง
รุ่งอรุณเป็นหุ่นฟาง
ฟ้ารุ้งทุ่งว้างเวิ้ง
เหมือนหลงเหลิงระเริงทาง
แดดจ้าต้นกล้าวาง
ตะวันพลบก็กลบดิน
เธอไม่เคยเป็น หุ่นฟางยืนกางแขน
ฟางสิแทนหุ่นฅนจนผันผิน
เธอนั้นมีเลือดเนื้อเจือใจจินต์
ฟางถวิลฝันใฝ่ใช่ไล่กา
เธอนั้นเดินไปไหนได้ดังหวัง
ฟางยืนทั้งบอดใบ้ไร้กังขา
เธออาจมีร่างกายเดินไปมา
ฟางไร้ตารื่นรมณ์การชมวิว
เธอมีหูฟังเสียงเคียงอ้อนออด
ฟางตาบอดไร้ปากฝากท้องหิว
เธอมีเสื้อสวยใส่ใช่ขี้ริ้ว
ฟางหวังนิ้วสวมแหวนแทนสายรุ้ง
เธอนั้นมีหัวใจเอาไว้เต้น
ฟางอยากเห็นหัวใจอันหมายมุ่ง
เธอยึดมั่นความเชื่อเพื่อผดุง
ฟางกลางทุ่งหวังที่มีชีวิต
เธออาจมีหัวใจในวิญญาณ
ฟางรอปราณหายใจใต้ดวงจิต
เธอนั้นมีความรู้สึกการนึกคิด
ฟางขอมิตร ฝากไมตรีก็ดีใจ
ฟางรอคอยวิญญาณผ่านท้องทุ่ง
ฟางหมายมุ่งรอรับใช่หลับใหล
ฟางยังคงอ้าแขนแทนสายใย
ฟางทำได้เพียงเท่านี้...แหละที่รัก♥
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
