ยี่สิบห้านาฬิกา..ตอนที่ ๗ ( คำถาม )

ชื่อบทกลอน : ยี่สิบห้านาฬิกา..ตอนที่ ๗ ( คำถาม )

ผู้แต่ง : baimai@sailom

..กายทรุดลง ปลงจิต พินิจร่าง
อยากละวาง ห่างไกล ไม่ร้อนหนาว
ไม่มีตัว ไม่มีตน พ้นร่างคาว
จบเรื่องราว ยาวฝัง สังเวชใจ

ทุกสิ่งนี้ มีไว้ ทำไมหนอ
ทุกสิ่งก่อ กำเนิดเดิม เริ่มตรงไหน
ทุกสิ่งนั้น กลั่นราก จากสิ่งใด
แล้วเมื่อไร จะไร้ภพ จบทั้งมวล

เรายามนี้ ดีร้าย ตายหรืออยู่
หรือแดนคู่ ลู่ขนาน ในกาลผวน
ได้รับรู้ ดูความจริง เห็นสิ่งควร
คิดทบทวน ล้วนล้น เหตุผลมี

แล้วจึงนิ่ง ทิ้งคำถาม หยุดความคิด
กำหนดจิต ปลิดวาง ร่างกายนี้
ลมหายใจ ให้ออกเบา เข้าแผ่วดี
ตามวิธี ที่อ่านเขียน เรียนตำรา..

..มิทันว่า สมาธิ จะริเริ่ม
ให้ร้อนเติม เพิ่มสุม รุมเกศา
เห็นเพลิงแดง แรงโหม ถั่งโถมมา
พสุธา โชติชุก ลุกเป็นไฟ

ให้เกลือกกลิ้ง วิ่งส่าย ตะกายหนี
จนพลาดที ปรี่ล่วง ห้วงเหวใหญ่
ลอยละลิ่ว ปลิวคว้าง ร่างดิ่งไป
สู่กลางไพร ใบไม้แดง แห่งเวลา..

**************************

ยิ้มให้จ้ะ