
...ดอกราตรี ร่วงหล่น ยังโชยกลิ่น
...ยังได้ยิน เสียงสะอื้น คืนร่ำไห้
...โชยกลิ่นหอม พร้อม เสียงเศร้าจากพี่ชาย
...ลอยตามสาย อากาศ อันบางเบา
... อนูแห่ง ความเศร้า เคร้าจับจิต
...กลับชวนคิด พาจิต กลับยิ่งเหงา
...ลอยล่องไป ตามอากาศ อันบางเบา
...ประทะลม แห่งความเศร้า ของพี่ชาย





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า