...ไม่มีใคร?...ใช่ว่าฉันมีเธอ
...ไม่อยากเจอ...ใช่กลัว..พัวพันถึง
...ไม่เคยลืม...ใช่บอก...ว่าตอกตรึง
...ไม่คิดถึง...สักนิด...อย่าคิดเอง
เมื่อหัวใจมีกรรม...มาจำเพาะ
ถูกวิเคราะห์เหมาะสม...ให้ข่มเหง
แม้ต้องอยู่บดบัง...ท่ามวังเวง
กับบทเพลงเย้ยเยาะ...ไพเราะดี
มิใช่หิน..ดินน้ำ..อยู่ซ้ำซาก
เยือกเย็นมากหากสัมผัส..ยิ่งพลัดหนี
เป็นฟากฟ้า..ปุยนุ่น..ขุนคีรี
เธอไม่มีวันเข้าใจ..เพราะไกลกัน
...ไม่รักใคร?...ใช่ว่าฉันรักเธอ
...อย่าละเมอ...เพ้อพก...ให้ผกผัน
...เคยรู้จัก...รักใคร่...ได้ผูกพัน
...แค่ปางบรรพ์ถูกลูบคม..จึ่งงมงาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
