โอ้ขวัญเอ๋ยขวัญอ่อนนอนผวา
คงเหนื่อยล้าจากงานควานผ้าห่ม
คงจะฝันอะไรใจระทม
ทำเป็นล้มเกือกกลิ้งทิ้งกายนอน
พี่สะดุ้งตกใจแสนไหวหวั่น
เห็นน้องสั่นหวั่นไหวใจสังหรณ์
จับตัวน้องร้อนไหม้ใจอาวรณ์
สุดร้าวรอนอารมณ์ข่มฤทัย
เห็นพี่ห่วง อย่างนี้ ดีใจยิ่ง
นอนเกลือกกลิ้ง ทิ้งกาย หมายจักให้
พี่ห่มผ้า หนานวม ร่วมฤทัย
ออเซาะใน ซอกอก ตกกลางคืน (๓๕๑)
เห็นพี่หยิบ ผ้ามา พาไหวหวั่น
ประครองกอด น้องนั้น พลันแสนชื่น
หลับตาลง หลงนัก รักยั่งยืน
คงฝันดี ทั้งคืน ยันตื่นนอน (๓๕๒)
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
