น้ำเซาะทราย.ปลายหาด.ที่วาดแต่ง
จะเขียนแข่ง.เท่าไหร่.ก็ไม่เหลือ
ความคิดถึง.ส่งฝาก.จากคนเรือ
เขียนเป็นเบือ.แต่ถูกคลื่น.กลบกลืนตาม
มิมีความ.จีรัง.ให้ฝังลึก
สิ้นสำนึก.ประคอง.ก็มองข้าม
ยังมิทัน.ได้บรรยาย.ที่หมายความ
ก็เป็นยาม.อัสดง....ไม่ลงตัว
อยากให้น้ำ.เซาะทราย.ไปอีกฝั่ง
แทรกเสียงสั่ง.ครืนซ่า.ฟ้าสลัว
โลกที่เธอ.ทิ้งให้เหงา.สีเทามัว
แม้นหวาดกลัว.เพียงลำพัง.ก็ยังรอ
ฝันของเรา.เคยมี.ซึ่งดีกว่า
ถึงปวดปร่า.ย่อยยับ.ไม่เหลือหรอ
โลกฉันมี.แต่เธอ.เคยเออ-ออ
มันเพียงพอ.ให้เป็นสุข.ได้ทุกวัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
