ความรัก

๏ ปัถพี พร่างพฤกษ์พร้อย    บุปผา
เต็มแร่ธาตุปรารถนา นิ่งน้อม
เป็นแหล่งสืบชีวา     สรรพสัตว์
กรำทุกข์สุขอยู่พร้อม เพื่อสร้างสมดุล ๚

๏ อาโป อาบป่าถ้วน ธารา
เย็นทุ่ง, เมืองถึงมหา- สมุทรกว้าง
หล่อเลี้ยงสรรพชีวา ชนม์ชื่น อยู่แล
กรมเน่าเนาพิษล้าง ล่วงให้อภัยเสมอ ๚

๏ อัคคี เผาป่าแต้ม แตกใบ เขียวแฮ
ไฟย่อมเป็นพลังใน โลกนี้
หุงต้ม, อุ่น, เรืองไร เรือนมนุษย์
ร้อนพลุ่งอยู่เสมอชี้    ชีพร้อนเสมอเสมอ ๚

๏ วาโย วายุกว้าน กวาดทลาย โลกฤๅ
หากย่อมพาฝนพราย    พร่างหล้า
รินเรื่อยย่อมลมหาย-    ใจสืบ โลกแฮ
รุ่มรุ่มมรสุมท้า    ทุกข์แท้แปรปรวน ๚

๏ ไฟ, ลม, ดิน, น้ำ ประหนึ่ง ความรัก นี้แล
เต็มอยู่อย่างพร้อมพรัก เพื่อคว้า
สรรพสัตว์ย่อมประจักษ์ ใจอยู่
ร้อน, รุ่ม, นิ่ง, เย็น อ้า    อวดให้สรรหา ๚

๏ อย่าห้ามความรักให้    เสียหาย
อย่ารัดรักจักคลาย คลาดแคล้ว
อย่าปล่อยรักสูญสลาย เลือนค่า
อย่านิ่งหากรักแล้ว เร่งรู้ปรารถนา ๚

๏ รักมิหมายว่าต้อง    ตอบแทน
รักมิใช่หวงแหน     ครอบไว้
รักทะนุถนอมแสน     สุขยิ่ง
รักย่อมเติมเต็มได้       แด่ผู้รู้กานต์ ๚๛

กามนิต - ๑ ก.พ.๕๕
ส่งจูบจ้ะ