ไร้ขอบเขต
ลหยดน้ำฝนแห่งความรัก
หยดลงบนแก้ม ที่แต้มไปด้วยหมอง
ฉันก็ยืนร้องไห้น้ำตาไหลมาเอ่อนอง
เพราะความหม่นหมองของสายฝนที่หล่นมา
ฉั น ก็เหมือนคนเหงาคนหนึ่ง
ฉั น นั้นอยู่ตามลำพัง
ฉั น ซึ่งไม่มีใครไม่เหลืออะไร
ไม่ฉันรู้ดี เมื่อฝนหยุดตกก็จะเกิดรุ้ง
สีครามมาปรุงแต้มท้องฟ้า
เวลาฝนซา (- _ -)
ไม่หรอกฉันก็เคยเศร้า
ไม่เหมือน
เ ข า
ห รื อ
ใ ค ร
บ า ง
ค น
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
