สายลม : แสงดาว
….......
สายลมแหวกอากาศ…
เสียงดังประหลาดจนหวาดหวั่น
แผ่ขยายม่านฝนบนเงาจันทร์
ไปสู่นิจนิรันดร์แห่งฝันใด
เวลายังโบยบิน…
ไม่สูญสิ้นความหวังอันยิ่งใหญ่
สัมผัสความสงบแล้วจบไป
อาจจะได้พบกันใหม่ในไม่ช้า
เพราะนี่คือชีวิต…
แย้มยิ้มเยื้อนเพื่อนสนิทเลยคิดว่า
จะเห็นดาวระยับทุกสัปดาห์
ยังอุตส่าห์มองหาก่อนเข้านอน
เพียงความเงียบงัน…
เป็นเหมือนกันหรือไม่? ครั้งเก่าก่อน
อยู่อยู่ก็แข็งกระด้างอย่างร้าวรอน
ซุกตัวลงกับหมอนร้อนเหลือเกิน
ขณะช่วงฤดูหนาว…
ไม่เห็นดาวอากาศดูขาดเขิน
ไม่รู้สิ! ดาวคงได้ลงเดิน
ดาวอาจเพลินไปลับไม่กลับมา
คงเป็นอีกค่ำคืน…
รู้สึกได้ถึงผืนน้ำตาฟ้า
เป็นละอองลอยล่องตามเวลา
ผ่านระเบียงเหว่ว้าอย่างเบาบาง
ไม่เป็นไร…
เพียงรู้สึกสิ้นไร้และเปล่าว่าง
เห็นขอบฟ้าแอบมุดอยู่สุดราง
นั่น! หมอกจางกางร่ม ได้ชมแล้ว..!!
…………………
ภาพจาก oknation.net
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
