ปิดจดหมายชิดแอบไว้แนบอก
น้ำตาตกกับกานท์ที่หวานชื่น
ถูกกัดเซาะเลาะเล็มอย่างเต็มกลืน
เธอยั่งยืนห่วงใย...ทำไมกัน?
ฉันอยู่ได้อย่างคนทนลำบาก
เมื่อเลือกจากจึงจบประกบขวัญ
เธอไม่เหมาะเพราะประสงค์ถูกลงทัณฑ์
กลับรำพันทุกฉบับประทับใจ
อ่านซ้ำซ้ำทำให้หัวใจชื่น
ดั่งหยิบยืนกระซิบน้ำทิพย์ใส
ความเหนื่อยอ่อนผ่อนปรนจากคนไกล
คือบันไดสู่สวรรค์ที่ฉันมี
....
....ไม่ได้ตอบเธอกลับเพราะสับสน
กลัวส่งผลให้เธอกล้าพาฉันหนี
มองไม่เห็นสุขใดในชีวี
เท่ากับพลีกายใจให้เธอครอง
อุ้ยยยย...อุ้ยยย..เขียนดี....ขอคะแนนหน่อยซี่...อยากได้.อยากได้.!!
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
