ครั้งหนึ่งเคย หกล้ม จนเกิดแผลเจ็บแสบแท้ รีบหา ยามาใส่
เกิดแผลเป็น จำได้ อย่างขึ้นใจ
ว่าเกิดขึ้น เมื่อไหร่ จำได้ดี
แต่บาดแผล ที่อยู่ ในใจนั้น
ถูกฟาดฟัน จนน้ำ- ตาไหลปรี่
เคยถูกเขา หักอก มากี่ที
ทำไมฉัน คนนี้ ไม่เคยจำ
กี่ครั้งแล้ว ต้องมา นั่งร้องไห้
กี่ครั้งแล้ว ที่ใจ ต้องชอกช้ำ
เพราะว่าเรา ไม่เคย จะหลาบจำ
เลยอกหัก ซ้ำซ้ำ อยู่ร่ำไป
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า