"เทพบุตรอาชาไนย"....ใจคงมั่น
ใครขีดขั้นหวั่นไหวระคายผิว
กลับมอบคนรักให้...ได้ชิวชิว
แม้เพียงมิว....หยอกเย้าเกรงเขาตรม
ด้วยนับถือหัวใจ...ชายอาชา
ตรงตำราเหล็กน้ำพี้...ดีเหมาะสม
เสียของรักให้คนอื่นเขาชื่นชม
แต่ด้วยปมฝังลึกนึกห่วงใย
เหตุไฉนชายเช่นนี้ยังมีเหลือ
แม้ถูกเถือถูกทิ้งจากหญิงไหน?
ยังจงรักภักดิ์มั่น...กรีดกันใจ
ร่ำอาลัยตัดรอนซ่อนน้ำตา
"สุขที่เห็นคนรักสุข"...ทุกข์ก็เก็บ
ดวงใจเจ็บเมื่อพลาดปรารถนา
ขอแนบเคียงเรียงกานท์ผ่านบัญชา
แม้ตำตา-ตำใจ...ใครก็ยอม
ด้วยรักและนับถือค่ะพี่ 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
