ห่มผ้าหนาหลายชั้น...นั้นมิหาย
หนาวกายคลายทุเลา...เอาผ้าห่ม
หนาวใจให้..ชอกช้ำย้ำระทม
ขืนขมตรม..แพ้รักทักหวานซึ้ง
ฝากลมห่มความเหงา....เราเพ้อหา
เอ่ยวาจา...ฝากลมผสมคิดถึง
ความหนาวร้าวรานนัก...รักตราตรึง
คะนึงจึง...คร่ำครวญหวนอาวรณ์
ฝากดาวพราวแสงผ่อง....ส่องเวหน
จากคนหม่น...หมองเศร้าเฝ้ากอดหมอน
ดาวช่วยด้วยเอ่ยสั่ง...ยังอาทร
วิงวอนอ้อน..."ขอโทษโปรดกลับมา"
---สะเลเต---
หนาวกายคลายทุเลา...เอาผ้าห่ม
หนาวใจให้..ชอกช้ำย้ำระทม
ขืนขมตรม..แพ้รักทักหวานซึ้ง
ฝากลมห่มความเหงา....เราเพ้อหา
เอ่ยวาจา...ฝากลมผสมคิดถึง
ความหนาวร้าวรานนัก...รักตราตรึง
คะนึงจึง...คร่ำครวญหวนอาวรณ์
ฝากดาวพราวแสงผ่อง....ส่องเวหน
จากคนหม่น...หมองเศร้าเฝ้ากอดหมอน
ดาวช่วยด้วยเอ่ยสั่ง...ยังอาทร
วิงวอนอ้อน..."ขอโทษโปรดกลับมา"
---สะเลเต---
ยินน้ำคำ พร่ำวอน อ้อนจากสาว
ว่าหนาวร้าว อกใจ ไห้โหยหา
เธอนั้นพลัน อยู่ไหน ไม่คืนครา
น้ำตาข้า ลาหลั่ง ดั่งฟ้าครวญ
ใคร่นำคำ ฝากถึง ซึ่งลมจ๋า
โปรดมาหา ปลอบฤดี ที่ไห้หวน
พี่รักนัก ใครเล่า เท่าเนื้อนวล
ทั้งมวลล้วน มอบแต่ " แค่เพียงเธอ ".../
บูรพาท่าพระจันทร์
ว่าหนาวร้าว อกใจ ไห้โหยหา
เธอนั้นพลัน อยู่ไหน ไม่คืนครา
น้ำตาข้า ลาหลั่ง ดั่งฟ้าครวญ
ใคร่นำคำ ฝากถึง ซึ่งลมจ๋า
โปรดมาหา ปลอบฤดี ที่ไห้หวน
พี่รักนัก ใครเล่า เท่าเนื้อนวล
ทั้งมวลล้วน มอบแต่ " แค่เพียงเธอ ".../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
