[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

ลมไหนเล่า หรือจะเท่า  ร้อยลมปาก
แม้นว่าหาก  หลงเชื่อง่าย   ใจต้องสั่น
คำว่า "รัก"   ที่เคยพร่ำ      ร่ำรำพัน
ก็พาใจ  ผมไหวหวั่น    ฝันถึงคุณ
เอ่ยคำรัก  ครั้งแรก หวานหยดย้อย
พอนานวัน  รักเคลื่อนคล้อย  เริ่มลอยสูญ
อนิจจา  รักข้า  เริ่มสิ้นบุญ
ความรักที่  เคยอบอุ่น  กลับเย็นชา
แม้นต้องลม   พายุ  เป็นพันหมื่น
ไม่ข่มขื่น  เท่าลมปาก  มนุสสา
แม้นคำเดียว  แค่สั้นๆ   ว่า"ขอลา"
ทำให้ข้า  กวีน้อย   เหงาหงอยใจ