แว่วคำลูกฝากมาพาใจหาย
คำลูกชายบอกเหงาเศร้าหนักหนา
มองหาแม่ไม่เห็นเช่นก่อนมา
แม่ลับลาจากไกลใจคร่ำครวญ
ยามที่ไกลจากลูกแม่ทุกข์หนัก
รักแสนรักลูกยาพากำสรวล
ความจำเป็นบรรจบคิดทบทวน
แม่ยิ่งหวนอาลัยให้จาบัลย์
ที่จากไกลมิใช่จะไม่รัก
แม่จำหักใจลาแทบอาสัญ
อยากจะอยู่ใกล้ลูกทุกทุกวัน
ยังผูกพันรักเจ้าเท่าชีวา
อย่าร้องไห้เลยลูกทุกข์พอแล้ว
เห็นดวงแก้วไร้สุขแม่ทุกข์กว่า
อีกไม่นานคงพบกันแม่สัญญา
เช็ดน้ำตาเถอะเจ้าอย่าเศร้าเลย
เปรียว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
