.jpg)
อยากเขียนกลอน หวานซึ้ง สักหนึ่งบท
กลับรันทด หมดถ้อย จะร้อยขาน
อยากเขียนกลอน อ้อนซึ้ง ถึงดวงมาน
กลับเกินกาล จะรับ ปรับอารมณ์
คงเขียนได้แต่กลอน ที่รอนร้าว
หรือกลอนคราว อาวรณ์ นอนขื่นขม
คิดได้แต่ กลอนเศร้า เหงาระทม
เป็นเพราะตรม ที่ใจ หรือไรกัน
อยากเขียนกลอน วอนรัก สลักไว้
แต่ไฉน กลับเป็น เช่นความฝัน
อยากรำพัน หวานชื่น ทุกคืนวัน
แต่ ไยกลั่น กลอนเห็น เป็นน้ำตา
อยากจะร้อยกลอนกานท์ ที่หวานชื่น
อยากจะยื่น คำคม เข้าโถมถา
อยากเขียนกลอน ตอนซึ้ง ติดตรึงตรา
อยากเขียนด้วย อักขรา ภาษาใจ
คงได้แต่ ครวญคำ ซ้ำซ้ำส่ง
มิอาจลง กลอนรัก จากตรงไหน
เพราะไม่รู้ รักเอย เผยเมื่อใด
หากเขียนไป คงไม่ซึ้ง ติดตรึงทรวง
อยากจะเขียน กลอนรัก ฝากสักหน
ให้กับใคร หนึ่งคน ที่บ่นหวง
แต่ยังไม่ มีใคร หมายเดินควง
"คงไร้ดวง ความรัก"....สลักใจ....
“สุนันยา”
เขียนแต่กลอน เศร้าเศร้า เพราะเหงาจิต
หรือลิขิต คล้อยตาม โลกหวามไหว
จะเขียนด้วย เจตจำนง ประสงค์ใด
ขอหัวใจ อย่าเหงา เศร้าโศรกตาม
เศร้าหนึ่งคน อีกร้อย จักพลอยเศร้า
ด้วยห่วงเจ้า หมดใจ จึงไถ่ถาม
ขาดสิ่งใด ปรนปรือ หรือนงราม
หรือมีความ ทุกข์ร้อน ซ่อนอยู่ใน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
