เป็นละครตอนหนึ่งของชีวิต
ที่ดวงจิตพิศวาสปรารถนา
อยากให้ใครคนหนึ่งซึ้งอุรา
อยากสบตาชวนฝันทุกวันคืน
อยากจะอ้อนจะออดพร่ำพลอดรัก
อยากจะทักอยากจะชมภิรมย์ชื่น
อยากจะเก็บรักหวานเมื่อวานซืน
ไว้ให้ใครคนอื่นนั้นอิจฉาเรา
ยามมีรัก มักเป็น เฉกเช่นนี้
สุขฤดี ไม่มี ไหนจะเท่า
หวานสดชื่น ดูดดื่ม กันไม่เบา
น้ำคำเขา ป้อนหลอก บอกจริงใจ
ทำอะไร ก็ดี ไปเสียหมด
เขาพูดปด โกหก ยังรับได้
นี่ล่ะหนา ความรัก เข้าตาใคร
ย่อมมืดมน ทรวงใน ใคร่รู้ดี
พันทอง
สุขฤดี ไม่มี ไหนจะเท่า
หวานสดชื่น ดูดดื่ม กันไม่เบา
น้ำคำเขา ป้อนหลอก บอกจริงใจ
ทำอะไร ก็ดี ไปเสียหมด
เขาพูดปด โกหก ยังรับได้
นี่ล่ะหนา ความรัก เข้าตาใคร
ย่อมมืดมน ทรวงใน ใคร่รู้ดี
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
