สู่เขตเขิน"พะเนินทุ่ง"ก่อนรุ่งแจ้ง
เพื่อจะแกล้งหยอกตะวัน...ว่าฉันสู้
สัมผัสหมอกบอกลา..เมื่อมาดู
ทุกอณูจอมปลอมแสร้งย้อมใจ
เขาไปทาง..เราไปทาง..พรางรู้สึก
ยิ่งตกดึกท่วงทำนองเริ่มร้องไห้
หนาวกว่าหนาวภายนอกคือซอกใน
คร่ำครวญไปจนกว่า...จะชาชิน
เหมือนเส้นทางชีวิตมาบิดพริ้ว
กี่รอยริ้วน้ำกรด..ที่รดหิน
หนีมาไกลใจเอยเหมือนโบยบิน
ยังแว่วยินคำลวงมาทวงตาม
น้ำใจคนแปลกหน้า...ฉันกล้ารับ
ถ้าคิดนับหน้าเธอต้องเผลอห้าม
เจ็บไม่จบกลบเกลื่อนคืนเดือนงาม
ที่ลุกลามอารมณ์คืองมงาย
สู่เขตเขิน"พะเนินทุ่ง"ก่อนรุ่งจาก
แม้ลำบากต้องบอกก่อนหมอกหาย
เมื่อหยุดการจับจองครอบครองกาย
อย่าทำลายบรรยากาศ..ปราศจากรัก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
