ฝากดวงดาว พราวฟ้า นภากาศ
เป็นผ้าพาด พรมพร่าง ร่างเสมอ
มอบไออุ่น กรุ่นกลิ่น ในถิ่นเธอ
อย่าได้เพ้อ ครวญคร่ำ ร่ำพิไล
เธอคนดี ที่ห่าง ระหว่างฟ้า
เธอคนกล้า แกร่งเกิน เผชิญไหว
เธอคนเก่ง เร่งงาน สานหัวใจ
เธอไม่ไร้ คนรัก ที่พักพิง
หลับตาลง ตรงนี้ เถิดที่รัก
ซบตรงตัก พักใจ ไว้ในหญิง
หากเหนื่อยล้า พาใจ หมายแอบอิง
ไม่ทอดทิ้ง ท้อแท้ แม้ห่างไกล
นางฟ้า ชาลี
เป็นผ้าพาด พรมพร่าง ร่างเสมอ
มอบไออุ่น กรุ่นกลิ่น ในถิ่นเธอ
อย่าได้เพ้อ ครวญคร่ำ ร่ำพิไล
เธอคนดี ที่ห่าง ระหว่างฟ้า
เธอคนกล้า แกร่งเกิน เผชิญไหว
เธอคนเก่ง เร่งงาน สานหัวใจ
เธอไม่ไร้ คนรัก ที่พักพิง
หลับตาลง ตรงนี้ เถิดที่รัก
ซบตรงตัก พักใจ ไว้ในหญิง
หากเหนื่อยล้า พาใจ หมายแอบอิง
ไม่ทอดทิ้ง ท้อแท้ แม้ห่างไกล
นางฟ้า ชาลี
มองดวงดาว พราวพราย ณ.ปลายฟ้า
ยิบระยับ จรัสหล้า นภาไสว
เห็นไหมรัก ฝากดาว สกาวไกล
จากหนึ่งใจ อีกฝั่ง หวังเคียงกัน
ดาวประกาย เห็นเป็น ประหนึ่งว่า
นั่นแหละคือ ดวงตา มาจากฉัน
สายลมแผ่ว พัดพลิ้ว ต้องผิวพรรณ
คืออ้อมกอด อุ่นอัน จากฉันเอง
แสงนวลใย ฉายส่อง ผ่องผืนหล้า
คือแสงจันทร์ ทาบทา คราสุกเปล่ง
เปรียบรักฉัน ขานขับ กับบทเพลง
ที่บรรเลง ผ่านฟ้า...มาถึงเธอ..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
