ยิ่งหนาวเหน็บยิ่งเจ็บร้าว
หนาว ยิ่งหนาว ความหนาว แต่คราวไหน
เจ็บ ยังเจ็บ ลึกลงไป หัวใจนี่
จำ ไม่จำ ปล่อยให้เจ็บ ได้ทุกที
ใคร หนอใคร ทำแผลนี้ จนฝังรอย
ยิ่งเหน็บหนาวคราวไหนใจหวั่นหวิว
มีรอยริ้วลึกร้าวพาลเหงาหงอย
ยิ่งหนาวเหน็บยิ่งเจ็บร้าวจิตเลื่อนลอย
ไร้คนคอยคลายหนาวจึงเศร้าทรวง
คิดถึงหนาวในวันผ่านให้รานร้าว
คิดถึงคราวแนบชื่นคืนลาล่วง
คิดถึงกันบ้างหรือเปล่าเอ่ยถามทวง
คิดถึงห่วงหวนหาหรือเปล่าเลย
หนาวครั้งใดอยากได้ไออุ่นเก่า
ตอนนี้เหงาหนาวนักยากเฉลย
ได้แต่เพียงซ่อนความเหงาเหมือนอย่างเคย
แล้วปล่อยเลยให้หนาวสุมคลุมหัวใจ





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า