หลงรัก..นักกวี
ฉันหลงรักนักกวี...ที่อักษร
ซึ่งเขียนกลอนกาพย์โคลงได้ตรงเสียง
ทั้งอารมณ์ลื่นไหลได้ใกล้เคียง
เลยลำเอียงนิดนิด...เมื่อติดใจ
นักกวีขี้เหงาเราก็ชอบ
คอยเขียนปลอบใจกันยามหวั่นไหว
เหมือนดังเช่น"สุนันยา"ยอดอาลัย
แม้อยู่ไกลดั่งชิดสนิทชม
นักกวีซับซ้อนแอบซ่อนหา
"เอมิกา"โฉมตรูดูงามสม
คอยพันผูกปลูกฝันอันเกลียวกลม
แนบคารมหลังไมด์ใจรัญจวน
นักกวีโพงพางอย่างหมอณัชฯ
เมื่อแงะงัดความลับนับไม่ถ้วน
เธอมีหลากลีลา..บ้าสำนวน
เหมือนยียวน...แต่เยื่อใยมากก่ายกอง
นักกวีที่รอบรู้ดูมีค่า
"สียะตรา"คมในฝักจักสนอง
เธอซ่อนฝันวรรณกวีที่เรืองรอง
เพราะเธอมองข้ามผ่านกาลเวลา
นักกวีลึกลับน่าจับจ้อง
อยากเกี่ยวข้องได้ใจไร้ปัญหา
แม้นานทีมีกลอนซ่อนวาจา
แต่"เรยา"...มาทีไรใจงงงัน
ทำไมหนอ?..ฉันหลงใหลในอักษร
ลีลากลอนสาวสาวที่พราวฝัน
ชื่อลงท้ายสระอามาครบครัน
เหมือนผูกพันปางก่อน...เฮ้ออออ....อ่อนใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
