๐ ณ มุมเดิมที่เคยนั่ง............โดยไม่ต้องสั่ง
ข้าวสวยไข่เจียวยกมา
๐ ตักข้าวใส่ปากก้มหน้า...........เพื่อหลบสายตา
ผู้คนที่เดินยามเย็น
๐ เหมือนอัตโนมัติเป็น...........ที่ใครมักเห็น
ณ มุมนี้ที่ประจำ
๐ เคี้ยวอย่างช้าช้าทุกคำ...........ประมาณรสล้ำ
จนแทบไม่อยากกลืนเลย
๐ ใครเล่ารู้ความนิ่งเฉย..........สักนิดมิเคย
อาการหงอยเหงาแสดง
๐ ทุกวันล้วนท่าว่าแกร่ง..........แท้จริงหมดแรง
ซุกซ่อนอ่อนล้าเอาไว้
"กานต์ฑิตา"
๑ ธันวาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
