แขวนตะเกียงเคียงแคร่ไว้แต่แรก
ฝนมาแทรกลมหนาวข่าวผสม
ไม่มีเขา..สาวขื่นรอชื่นชม
ขาดเนื้อนมอดอยากเพราะตรากตรำ
ความลำบากกล้ำกลืนไกลปืนเที่ยง
ไร้นกเอี้ยงควายเฒ่าเฝ้าขนำ
ฟ้าที่เคยผ่องเพ็ญเป็นคลึ้มดำ
ภาพให้จำมันจางไปบางตอน
จุดตะเกียงเคียงแคร่แต่ยังมืด
ความจืดชืดไร้ตัก..พำนักขอน
ยังละเมอเพ้อพร่ำเป็นคำวอน
กล่าวเป็นกลอนเบาเบากับเงาจันทร์






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า