บรรจงเขียน.บทกวี.ให้พี่อ่าน
พี่มองผ่าน.มิเผย.เชยใช่ไหม?
วาดน้ำคำ.ฉ่ำเฉือน.ไม่เหมือนใคร?
ทำเช่นใด.จะซึ้ง.เป็นหนึ่งเดียว
มีร้อยพัน.มั่นเสนอ.เผยอข้อง
ไม่แตะต้อง.งอนง้อ.หรือขอเกี้ยว
เพียงหวานหนึ่ง.ขมร้อย.กับรอยเคียว
หวังกลมเกลียว.กลับกลาย.ไม่ปรายตา
"บทกวีที่รอคอย"...คงลอยน้ำ
พร้อมเสียงช้ำ.พร่ำเพรียก.พี่เรียกหา
ณ ตรงนี้.มีให้.ไร้ราคา
ถึงเวลา."อาชาไนย".ได้บทเรียน
........๑๐๙๑๓.........
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
