เปรียบความงาม ตามวาด พาดขอบฟ้า รุ้งนภา สีสวย จรวยศิลป์
โค้งฝากหนึ่ง ถึงอีกฝั่ง ดั่งโผบิน เส้นผกผิน ลงสีงาม ตามอย่างใจ
รุ้งนั้นเทียบ ได้ไหม ใครเคยพบ ขอบบรรจบ รักเรา เขาเขียนให้
ก่อนเคยสวย วาดโค้งฝัน วันวิไล สองหัวใจ ลากชิด รักติดกัน
มาไม่นาน แดดร้อน ผ่อนไอรัก ภาพประจักษ์ สีใส ให้เป็นฝัน
เหลือเพียงฟ้า เจิดจ้า ต้องฝ่าฟัน ละเมอพลัน ชั่วครู่ สู้ต่อไป
*******************
เมื่อแดดจ้า พารุ้ง จากคุ้งฟ้า
แสงทาบทา เคียงคู่ นั้นอยู่ไหน
เปรียบรักเรา เลือนลา คราห่างไกล
สิ้นสุดสาย ปลายฝัน คำสัญญา
จะต้องรอ วันไหน ได้เวียนกลับ
เช่นรุ้งลับ ฟ้าไกล ไม่หวนหา
คงลืมสิ้น ถ้อยหวาน ที่ผ่านมา
ปรารถนา คลายเคลือน ไม่เหมือนเดิม
หากเปรียบรัก เราเป็น เช่นรุ้งสาย
คงไม่มี ความหมาย ในการเริ่ม
เมื่อรุ้งร้าง ห่างฟ้า ไม่มาเติม
ไร้สิ่งเสริม สร้างฝัน จึงผันแปร...
"สุนันยา"
เมื่อแดดจ้า พารุ้ง จากคุ้งฟ้า
แสงทาบทา เคียงคู่ นั้นอยู่ไหน
เปรียบรักเรา เลือนลา คราห่างไกล
สิ้นสุดสาย ปลายฝัน คำสัญญา
จะต้องรอ วันไหน ได้เวียนกลับ
เช่นรุ้งลับ ฟ้าไกล ไม่หวนหา
คงลืมสิ้น ถ้อยหวาน ที่ผ่านมา
ปรารถนา คลายเคลือน ไม่เหมือนเดิม
หากเปรียบรัก เราเป็น เช่นรุ้งสาย
คงไม่มี ความหมาย ในการเริ่ม
เมื่อรุ้งร้าง ห่างฟ้า ไม่มาเติม
ไร้สิ่งเสริม สร้างฝัน จึงผันแปร...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
