แสนเจ็บปวดรันทดหัวใจนัก
เมื่อความรักถูกลืมหมดสิ้นหวัง
โอ้!น้ำตาไหลหลากเหมือนเขื่อนพัง
เป็นความหลังเสียแล้วรักวันวาน
เรื่อยรินอาบเป็นทางตามร่องแก้ม
คราบหม่นแย้มรอยร้าวยากประสาน
เจ็บฝังใจครั้งนี้ทรมาน
อีกกี่กาลจะพ้นความระทม
ลองเขียนแบบไม่มีสัมผัสในแต่ใช้การผันเสียงวรรณยุกต์ดู ครับ
ปภัสร์
๑๗ กันยายน ๒๕๕๔
เมื่อความรักถูกลืมหมดสิ้นหวัง
โอ้!น้ำตาไหลหลากเหมือนเขื่อนพัง
เป็นความหลังเสียแล้วรักวันวาน
เรื่อยรินอาบเป็นทางตามร่องแก้ม
คราบหม่นแย้มรอยร้าวยากประสาน
เจ็บฝังใจครั้งนี้ทรมาน
อีกกี่กาลจะพ้นความระทม
ลองเขียนแบบไม่มีสัมผัสในแต่ใช้การผันเสียงวรรณยุกต์ดู ครับ
ปภัสร์
๑๗ กันยายน ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
