แวะมาอ่านวันนี้...ที่ไม่กล้า
มิเหลือหน้าให้กู้ว่าสู้ไหว
เป็นบุพเพสันนิวาสทุกชาติไป
จำคลาไคลเสมอมิเผลอตาม
นั่งซึมเศร้าเฝ้ากลอนอ่านย้อนหลัง
ไม่คลาดหวังส่งผลคนที่สาม
"ขาดกระทู้รู้ใจ"ในนิยาม
แม้ไม่งามแต่งอน...รอกลอนเธอ
ซ่อนแววตาว่าเศร้า...เขาเป็นอื่น
สะดุ้งตื่นคืนเหงา...เขาเสนอ
ด้วยบทกลอนซึ้งสงบ...เขาหลบเจอ
ไม่ออเอออารมณ์...เหมือนงมงาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
