.jpg)
๐ วันวาน ๐
๐ ถูกนิยามความเหงาเข้าซึมซ่าน
ตั้งแต่วาน..ผ่านคืนจนยืนค่ำ
ชมดาวเด่นเดือนสลับพยับดำ
เช่นประจำทุกคืนที่ฝืนทน
๐ มีคำถามมากมาย ณ ปลายฟ้า
ที่ซึ่งแสงจันทราบัญชาฝน
ที่ซึ่งเรารอคว้างจากบางคน
และที่ซึ่งขึงมนต์..ดลฤดี
๐ ว่าจะมีสิทธิ์ไหม..ในอุ่นรัก
คำถามหลักจากใจ...ถึงไอสี
แสงสวรรค์..สรรค์พราวราวมณี
โปรดจงชี้..คำตอบตีกรอบมา
๐ จะรอคอยคำขาน..จนกาลดับ
และรอนับดาวดวง..ร่วงถลา
จนกว่าแสง..สวรรค์แห่งจันทรา
จะเมตตาตอบถ้อย..ที่คอยทวน
๐ แม้จะหนาวแนบร่าง..ถึงปางไหน
จะประคอง..ห้องใจให้ครบถ้วน
เพื่อรอวัน...สัญญาจากฟ้ามวล
มาคำนวณคำนึง..ถึงคำบาง..
๐ เพราะบางคำคำบาง...อาจสร้างค่า
ปลุกชีวา..ลุกสู้..รู้สะสาง
เปลี่ยนโศกเศร้าเหงาสิง..ทิ้งรายทาง
แลเคียงข้างอย่างคำ..อันล้ำเลอ
๐ เปลี่ยนนิยามความเหงา..เป็นเงาฝน
ค่อยค่อยหล่นลงพรำ..พร่ำเสมอ
โปรดจงชะ..อำนาจยามขาดเธอ
ที่ทำเพ้อ...ทุกข์ทน...พ้นเสียที....
รอยเล็บ..ที่ระลึก..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
