ฉัน "ย้ำคิดย้ำทำ"อยู่ซ้ำซาก
มันยุ่งยากเขียนถล่มโดนข่มเหง
กลอนห่วยห่วยช่วยได้ถ้าใส่เพลง
แต่ก็เกรง...คนอ่านรำคาญใจ
เบื่อ "ขี้หลงขี้ลืม"เที่ยวยืมดะ
วันรุ่งขึ้นก็จะไปยืมใหม่
เขียนบทกลอนตอนค่ำก็พร่ำไป
พอวันใด?อ่านซ้ำก็ขำจัง
แล้ว "ไม่จดไม่จำ"คือกรรมเก่า
ลืมว่าเต่าหรือกระต่ายเป็นฝ่ายหวัง
อ่านกลอนใคร?ตื่นเต้น comment ดัง
ไม่ระวัง..แท้สับสน..กลอนตนเอง
....(ยอมรับเลย..วันนี้เขียนห่วยได้ใจ..อะไรก็ไม่รู้...มั่วหลาย)....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
