.jpg)
๐ ฟ้าหม่นกับคนทุ่ง ๐
๐ ฟ้าสลัวมัวหม่น..จนมานหมอง
ทั่วบึงหนองน้ำบ่า..นัยน์ตาไหล
เขียดตะปบกบตะปาด..ร้องบาดใจ
เหมือนเยาะใส่เย้ยส่ง..คนดงดอน
๐ เอ็งมีคู่..กู่ร้องทำนองกบ
ข้ามีครบ..เว้นคู่..ไม่อยู่ขอน
ค่ำคืนนี้ฝนพรำ..เอ็งฉ่ำกลอน
และแน่นอน..คืนนี้ข้ามีดาย
๐ คู่ของเอ็งร้องตอบ..ปลอบกระโดด
คู่ข้าโหดเมินหมาง..มาห่างหาย
ปล่อยข้าร้าวหนาวฤดี..แต่ปีกลาย
สุดแสนอายเอ็งแท้..แน่เหลือเกิน
๐ ฝนกระหน่ำซ้ำจริง..ตลิ่งชุ่ม
ไยข้ากลุ้มสุมยิ่ง...ตลิ่งเขิน
ร้องจนเบ้าตาดับ..แทบยับเยิน
หาจำเริญ..เพลินรัก..มิยักเจอ
๐ เหมือนอยู่ในกะลาฝามะพร้าว
ถูกเขาสาวทรวงซึม..จนลึมเซ่อ
ลึมว่าเล่ห์ลวงเลียน..เต็มเกวียนเธอ
จำต้องเพ้อเหงาพับ..อับชีวี
๐ ขอร้องเอ็ง..หน่อยหนา..ข้ารันทด
อย่าประชดบทจีบ..จงรีบหนี
เกิดว่าข้าคลุ้มคลั่ง..กำลังดี
จับเอ็งนี้...แป๊ะซะ....จะบรรลัย!
เฮ้อ!!!
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
