จะไม่ลืมสัญญาจวบฟ้าสิ้น
จนกว่าดินสลายไปต่อหน้า
ยังไม่ลืมคนดีพี่จึงมา
สุนันยาคนดีพี่ยังรอ
ไม่เคยคิดจะเปรียบเทียบกับใคร
ยังห่วงใยเหมือนเดิมเคยเริ่มก่อ
คิดถึงหญิงธรรมดาที่หน้างอ
พี่มาง้อโฉมยงจงเห็นใจ
ไหนบอกว่า มาง้อ ให้รอก่อน
พออ่านย้อน ถ้อยย้ำ ทำหวั่นไหว
มาว่ากันหน้างอ เอ๊ะ..ยังไง
มันไม่แปลก เกินไป หรือพี่ยา
ช่างพูดไปไม่คิด หงุดหงิดนะ
ใครเขาจะ ปลื้มเล่า ฟังเขาว่า
คำว่ารักว่ารอ พูดต่อมา
ไม่ไหวหรอก พี่จ๋า ขอลาไกล..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
