[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

ใบยางแห้งปลิวคว้างอย่างโดดเดี่ยว
ทางคดเคี้ยวยาวไกลเลาะชายผา
บ้านที่ปลูกริมทางมีบางตา
จุดหมายหน้าคืองานต้องผ่านไป
 
ทุกก้าวย่างย่ำไปในไพรกว้าง
ช่างอ้างว้างห่างเหินเกินรับไหว
ทั้งที่มีเพื่อนเพียงเดินเคียงใจ
แต่ทำไมกลับเหงาเศร้าเกินทน
 
ร่องรอยลึกหลุมกว้างที่ขวางหน้า
หยดเลือดทาแดงฉานนั้นเข้มข้น
เกลื่อนซากรถพังยับทับร่างคน
ใช้เหตุผลอะไรทำร้ายกัน
 
จิตใจที่อำมหิตจึงคิดฆ่า
หวาดผวาในนิยามความหวาดหวั่น
เหลียวมองไปทางไหนไทยทั้งนั้น
ไยห้ำหั่นหมายชีวิต...อนิจจา
 
อิสลามหรือพุทธจงหยุดคิด
ต่างมีสิทธิ์ไม่ผิดแปลกแยกเอ็ง-ข้า
แผ่นดินนี้ร่มเย็นเป็นนิจมา
ไล่เข่นฆ่าพี่น้องสนองใคร
 
มองดูศพเกลื่อนกายใจเฝ้าคิด
ศัตรู  มิตรไม่แปลก แยกไม่ได้
ทอดสายตาเหนื่อยอ่อนสะท้อนใจ
ไยคนไทยจึงหันมาเข่นฆ่ากัน

natcha

ขอบคุณทำ มะดาคับ