จะสำคัญอะไร...ในเมื่อรู้
คนเราอยู่เพื่อสร้างหนทางใหม่
ได้ยินเสียงระบายลมหายใจ
เธอเงียบไปเพียงครู่, ก็รู้ตัว
น้ำเสียงเธอแผ่วเบาคงเหงานะ
ขอโทษค่ะ..ทำให้ใครปวดหัว
ถ้อยคำฝากจากกันหวาดหวั่นกลัว
มันมืดมัวเกินคิด, ทุกทิศทาง
ทบทวนการลาลับกับความซื่อ
เกินจะยื้อคำนึงไว้ดึงร่าง
ให้เวลาอาวรณ์ก่อนอับปาง
เพราะว่าต่างความเชื่อ, ตัดเยื่อใย
เมื่อความรักปรากฏหมดพันธะ
โชคดีนะ..เรื่องราวคราวฝันใฝ่
ไม่ต้องเอาน้ำตามาปลอบใจ
ก้าวออกไปร้องร่ำ, ลำพังเธอ
เพราะหัวใจอ่อนแอจนแพ้พ่าย
ถูกท้าทายให้สู้อยู่เสมอ
แต่วันนี้ที่เห็นเป็นละเมอ
ต้องเจอะเจอขื่นขม, อย่างงมงาย
ไม่สำคัญหรอกนะตามประสา
ถึงเวลาต้องจบสบความหมาย
มันอาจเศร้าไปนิดคิดทำลาย
เมื่อเธอหายไปลับ, ไม่กลับคืน.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
