อัลไซเมอร์ลามทั่วตัวตนแม่
คงเหลือแต่ร่างกายไร้ความหวัง
มีแค่ทรงกับทรุดยากหยุดยั้ง
นับถอยหลังทดท้อรอเวลา
ย้อนนึกถึงวันก่อนตอนเป็นเด็ก
เมื่อลูกเล็กแม่ปกปักเฝ้ารักษา
คอยดูแลอยู่ใกล้ไม่ห่างตา
คอยห่วงหาอาทรเดือดร้อนแทน
แม่คอยสอนลูกเรียนหัดเขียนอ่าน
จนพ้นผ่านทุกข์ยากลำบากแสน
มาวันนี้สุขสบายไม่ขาดแคลน
กลับทุกข์แน่นได้แต่มองแม่เปลี่่ยนไป
เมื่อเวลาหมุนกลับสลับข้าง
หมดหนทางฟื้นฟูแม่และแก้ไข
ความถดถอยจะหยุดลงตรงที่ใด
ยากทำใจยอมรับกับความจริง
.................................
"กินข้าวหน่อย เถอะหนา แม่อย่าดื้อ
อ่านหนังสือ หน่อยหนา แม่อย่านิ่ง"
แม่เอาแต่ หลับไหล ไม่ไหวติง
ลูกก็ยิ่ง ลำบาก ยากเลี้ยงดู
ถึงหวังดี เพียงใด แม่ไม่รับ
ถอยหลังกลับ เรื่อยไป ไร้ทางกู้
ถึงแม้ลูก ยืนยัน กตัญญู
ยังหดหู่ หัวใจ ไม่สุขเลย
คงเหลือแต่ร่างกายไร้ความหวัง
มีแค่ทรงกับทรุดยากหยุดยั้ง
นับถอยหลังทดท้อรอเวลา
ย้อนนึกถึงวันก่อนตอนเป็นเด็ก
เมื่อลูกเล็กแม่ปกปักเฝ้ารักษา
คอยดูแลอยู่ใกล้ไม่ห่างตา
คอยห่วงหาอาทรเดือดร้อนแทน
แม่คอยสอนลูกเรียนหัดเขียนอ่าน
จนพ้นผ่านทุกข์ยากลำบากแสน
มาวันนี้สุขสบายไม่ขาดแคลน
กลับทุกข์แน่นได้แต่มองแม่เปลี่่ยนไป
เมื่อเวลาหมุนกลับสลับข้าง
หมดหนทางฟื้นฟูแม่และแก้ไข
ความถดถอยจะหยุดลงตรงที่ใด
ยากทำใจยอมรับกับความจริง
.................................
"กินข้าวหน่อย เถอะหนา แม่อย่าดื้อ
อ่านหนังสือ หน่อยหนา แม่อย่านิ่ง"
แม่เอาแต่ หลับไหล ไม่ไหวติง
ลูกก็ยิ่ง ลำบาก ยากเลี้ยงดู
ถึงหวังดี เพียงใด แม่ไม่รับ
ถอยหลังกลับ เรื่อยไป ไร้ทางกู้
ถึงแม้ลูก ยืนยัน กตัญญู
ยังหดหู่ หัวใจ ไม่สุขเลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
