ยามราตรี ไม่มี แสงจันทร์ส่อง
ดูหม่นหมอง ท้องฟ้า พาเงียบเหงา
เฝ้าแต่รอ ดวงดาว ปลอบใจเรา
ดูเธอเล่า ไม่ตอบมา พาเดียวดาย
ส่งข้อความ หาเธอ ก็เงียบหาย
ไม่ย่างกาย ตอบมา น่าอับอาย
เราก็คน มีใจ ใช่ก้อนดิน
หรือว่าหิน ดินกรวด เจ็บปวดใจ
น้ำตาริน หลั่งไหล ตรงสองแก้ม
ริมปากแย้ม แก้มฉ่ำ ยามร่ำไห้
อยากให้เธอ ตอบมา ว่าห่วงใย
ดูเถิดใจ ช่างเหงา เฝ้าเดียวดาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
