คอยโอบอุ้มดวงตะวันและจันทราอันเฉิดฉาย
โปรยหยาดฝนคืนชีวิตที่หลับใหลอันมากมาย
ก่อประกายและความหมายเพื่อสลายความโศกแห่งโลกอันหมองมัว
ได้สักครึ่งนึงยังยังสงสัย
มองจิตใจอันหลากสี บางสว่าง บางสลัว
เห็นแต่ความ...ลังเล...ขี้ขลาด...และหวาดกลัว
จะดีชั่ว แต่ตัว เธอทำไม่ได้ ... ฉันทำเอง
ชีวิตฉัน ดูดูไปช่างไร้ค่า
แต่ก็ไม่กล้า เอาเวลาใครไปข่มเหง
ขออุทิศ เลือดเนื้อและวิญญาณขานบทเพลง
เป็นหนึ่งเสียงร้องบรรเลง มิเกรงกล้า ไม่เกรงกลัว
ปล. แหวกแนว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
