ยามไกลกัน ฉันนี้ ฤดีเร่า
ดังถูกเผา มอดไหม้ เพราะไฟผลาญ
ถึงรักมาก จากมา ตั้งช้านาน
เยาวมาลย์ เป็นไฉน ใจเลื่อนลอย
อุ่นไอรัก หักลา น้ำตาหลั่ง
เหมือนฟ้าสั่ง สิ้นรส รักถดถอย
จะกลับคืน ชื่นไฉน ใจคนคอย
จากเต็มร้อย เหลือศูนย์ ไม่คูณเติม
รักหนอรัก หนักเหลือ เคยเชื่อได้
ต้องกลับกลาย เก่าคง ไม่ส่งเสริม
จึงจืดจาง ห่างหาย ไม่คล้ายเดิม
รักริเริ่ม แรกหวาน นานกร่อยไป
ความซื่อตรง คงมั่น สัมพันธ์รัก
มีประจักษ์ หลักฐาน ช่วงกาลไหน
ที่รักยิ่ง จริงแท้ แน่แก่ใจ
ไม่มีใหม่ ไกลห่าง พาลร้างลืม...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
