สักวันหนึ่ง
อันวิถีชีวิตลิขิตนั้น
ปวงเทวัญกั้นไว้ไม่เหมือนหมาย
บ้างยากจนค่นแค้นบ้างแสนสบาย
อย่าระคายข้องจิตคิดอาลัย
เกิดเป็นคนยากจนทนเอาเถิด
เป็นมนุษย์สุดประเสริฐเลิศกว่าไหน
จึงมีทุกข์มีสุขคลุกเคล้าไป
เพราะเทพไท้ท่านลิขิตชีวิตมา
อยากรูปสวยรวยทรัพท์นับหมื่นแสน
ไม่ขาดแคลนไร้ทุกข์รื่นสุขา
ทุกคนอยากดีเด่นเป็นธรรมดา
ปรารถนาแต่สิ่งชื่นรื่นกมล
แต่ชีวิตคิดหมายคล้ายฝ่าขวาก
ต้องลำบากกลิ้งเกือกกระเสือกกระสน
เหมือนบุญทำกรรมแต่งแกล้งมาดล
ชีวิตคนจึงจำสู้กล้ำกลืน
อย่าคิดท้อรอใครพึ่งใบบุญ
อย่าไปขุ่นเคืองแค้นแค่นขัดขืน
อันชีวิตไม่จีรังและยั่งยืน
ควรหน้าชื่นฝืนสู้อย่ารู้คลาย
สักวันหนึ่งคงชื่นระรื่นจิต
ทางชีวิตสดใสสมใจหมาย
ยึดธัมมะมั่นไว้ไม่เว้นวาย
คงสบายวันหนึ่งพึงหวังเอย
สุรศักดิ์ ศรีประพันธ์
จากนิตสารปี 2505
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
