จากห้องใจ..
แด่ รัตนกวี
เนื่องในวันคล้ายวันเกิดครบรอบ176ปีของท่านสุนทรภู่(26มิ.ย2329-26มิ.ย2505)
แย่งคู่เขาเอาไปยังไม่สา
ยังกรีฑาทัพครองใจน้องสาว
ทุกครั้งอ่านม่านตาฉันพร่าพราว
เป็นเรื่องราวสลดเกินอดทน
...ฉันเคยหลงลงโทษโกรธผู้เขียน
แม้วางแบบแนบเนียนเจียรเหตุผล
เหตุเพราะเยาว์เขลาอยู่มิรู้กล
ว่าเหลือล้นวิปโยคแหล่งโลกมี
...แต่พอโตโง่หดไปหมดสิ้น
รู้ระบิลรอบตนจนถ้วนถี่
ยิ่งรู้ฤทธิพิษรักหนักฤดี
ยิ่งรู้ทีคนทำลำนำกลอน
...เมื่อความรักความหลงดำรงหล้า
เรื่องตันหาหญิงชายยากไถ่ถอน
มีไปนับกัปกัลป์พุทธันดร
และแน่นอน"พระอภัย"จะไม่ตาย
...มิถุนามาถึงอีกหนึ่งรอบ
เดือนฟ้ามอบปราชญ์เกิดเพื่อเฉิดฉาย
ท่านประเทืองเมืองไทยไกลอับอาย
ด้วยการร่ายกานท์แก้วอันแวววรรณ
...มนัสน้อมจอมปราชญ์ประกาศภักดิ์
จากความรักที่ครองห้องใจฉัน
เสียดายท่านผ่านไปตามไม่ทัน
แม้กระนั้น,ทราบเถิดศิษย์เทิดทูน
บุญนิตย์ ไชยเศรษฐ
จากนิตยสารปี2505
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
