เพราะปากเขาเราคงไม่ยื่นจับ
ยิ่งห้ามก็ยิ่งงับเรากลับได้
คิดเสียว่า "ดีแล้ว" ที่รู้ใจ
รู้ว่าเขา "คิดสิ่งใด" ที่ผ่านมา

เปลี่ยนจุดยืน"มุมมอง"จ้องเขาใหม่
ความสำคัญให้ตกไป...ในวันหน้า
คนรักมี คนชังมาก ละลานตา
"ธรรมดา"ทุกที่มีสังคม

เพียงใส่ใจตัวเราไม่ขาดตก
จงหยิบยก"ความดี"ที่เพาะบ่ม
อย่าปล่อยจิตกระซ่านเซ็นเป็นโคลนตม
ยกระดับให้เหมาะสมเท่า"ความดี"

คิดแค่เพียงเท่านี้จักดีนัก
ไฝ่ใจรัก"คุณธรรม"นำศักดิ์ศรี
ปากใครเขายาวยื่นกลืนราคี
คิดเสียว่า "เหม็นขี้"..อย่าใกล้กัน.

หากบอกว่าเหนื่อยมากอยากอ้อนออด
จะมีใครให้กอดยอดยี่หวา
เหนื่อยสายใจแทบขาดฆาตชีวี
สิ้นปรีดาไร้ใจไม่มีแรง

อยากจะเชื่อคนสวยช่วยยกขวด
เอ็มร้อยดวดสักลังยกทั้งแผง
ฤทธิ์พลังคงเพิ่มเสริมสำแดง
พวยพุ่งแสงทั้งคืนตื่นทั้งตัว

นอนไม่หลับแล้วครับคอพับก่อน
แต่ใจร่อนเริงร่าท้าเต้นยั่ว
ตึกตึกตักชักกะแด่วแผ่วรัวรัว
โอยตามัวหน้ามืดหวืดลงเตียง


เอ็ม กวิน

เอ็ม100 บีบหัวใจ กินเอ็ม กวินดีกว่าครับนุ่มนวลดีนา 

ขอบคุณนะที่ยังเอ่ยเปรยคำลา
ที่ผ่านมาคำลวงเธอควงใหม่
ทิ้งอดีตขีดเส้นเร้นจากไกล
แม้คำลาอาลัยก็ไม่มี

ปล่อยเรารอคำมั่นดั่งวันเก่า
อยู่กับเงาความฝันในวันที
เพียงเวลาผันเวียนมิเปลี่ยนปี
เธอก็หนีไม่ลาปร่าหัวใจ


กวินพัฒน์

โดนกัลมลี ปาดครับ ปาดคอเอ็มด้วยเลยครับ 
 

รอเป็ดแม่พิกุลลุ้นกะดึก
เผื่อจะคึกนึกกลอนอ้อนต่อได้
เป็ดที่รอย่างถ่านอยู่ที่ใด
รอนานไปไฟนะครับดับแย่เลย

ไก่ก็เกรียมหนอนนกจกตาปลิ้น
มิได้กินสักอย่างนั่งหน้าเฉย
หิวนะครับหิวหนักชักตาเปรย
หากทำเฉยกินสิ้นริ้นเหลือบยุง


 

ไหนครับเป็ด จะวอดทั้งหมู่บ้านแล้วนะครับ 

ฤดูหนาวคราวนั้นเคยแนบชิด
นั่งชมแสงพระอาทิตย์ในความหลัง
คอยซบบ่าอิงไหล่....."มันสุขจัง"
มีแต่ภาพความสมหวังในวันวาน

ฤดูหนาวคราวนี้...มิมีเขา
พระอาทิตย์ที่ทอดเงาไปอีกด้าน
เหลือแค่เพียงตัวฉันมาเนิ่นนาน
หนาวสะท้านสั่นไปถึง..ขั้วหัวใจ.

มอบเอ็มร้อยห้าสิบคนละขวด
เอาไปดวดยกแพ็คมิเคืองขุ่น
ส่วนตังค์มาเก็บตรงนี้ที่พิกุล
มิง่วงงุนแน่นอนของคอนเฟิร์ม

เหนื่อยไหมจ๊ะ?...เหนื่อยแน่แต่เรารอด
ดูดกาแฟทะลุปอด..จักช่วยเสริม
ตาแข็งโป๊กโลกแข็งเป๊ก..มิเหมือนเดิม
ขอช่วยเพิ่มแบรนด์รังนก..ยกหนังตา.(แฮร่)

เคยอิงแอบแนบชิดยังคิดถึง
หวลคนึงทุกครั้งมิพลั้งเผลอ
ถ้อยร้อยเรียงเคียงมอบเราชอบเธอ
จึงพูดเพ้อครวญคร่ำตามคำจริง

อากาศหนาวร้าวรานเนิ่นนานอยู่
สอดแขนคู่กอดหมอนแนบนอนนิ่ง
ฤดูเคลื่อนเยือนย่างแค่อ้างอิง
จิตนวลหญิงเย็นเยือกแค่เลือก"ชัง"

มังตรา

กุลนั่งเป็นพยาธิขาดอาหาร
มองทั้งสองล้อมหว่าน..ท่านชาย-หญิง
มีตำแหน่งเป็นพยานเพื่ออ้างอิง
เพื่อจะหาจังหวะทิ้งระเบิดบอม.( อิอิ )

มีทั้งเป็ดทั้งนกและหนอนบุ้ง
ดูแล้วยุ่งตุงนังเป็นหยอบหย่อม
นั่งมานานจนแมงหวี่มารี่ตอม
ดีดตัวค้อมเด้งดึ๋งถลึงตา

ได้วิวดีวิวเด่นเห็นถนัด
จะมิอ้าปากขัด...เขาดอกหนา
ดูดน้ำโค้กแจ่บ-แจ่บ แลบลิ้นมา
ชีวิตมันสดซาบซ่า...เฮ้อ...สบายใจ.

มาแอบดูเฉยๆ นะคะ อิอิ