กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
10 ธันวาคม 2023, 06:56:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1] 2 3 4 5 ... 10
 1 
 เมื่อ: 9 ชั่วโมงที่แล้ว 
เริ่มโดย hort39 - กระทู้ล่าสุด โดย ดอกกระเจียว
เล่าปี่ไปงานเลี้ยงเคยถูกขู่ฆ่า
หนีตายไปถึงทุ่งนาโหรงเหรง
พบเด็กเป่าปี่ร้องเพลง
จึงว่านี่เอ็งเป็นสุขกระไร

จึงเล่าความที่มีต่อกัน
อันเราหนีตายมานั้นเจ้าคิดไฉน
เด็กพอรํู้ความจึงพาไป
พบสุมาเต้กโฮในกระท่อมนา

จนทราบความทุกอย่าง
อันเล่าปี่จะสู้สร้างปราถนา
ปกครองแผ่นดินปวงประชา
จึงถูกปองร้ายหมายชีวาเล่าความ
สุมาเต้กโฮจึงว่า
ทั้งแผ่นดินนี้หนาคนล้นหลาม
มีบังทองชีชีขงเบ้งหากได้ไว้ติดตาม
สักหนึ่งมิทุกข์ท่ามแม้การใด

เสวนากันจนจูล่งตามพบ
จึงร่ำลาหลีกหลบกันได้
แต่นั้นมาเล่าเฝ้าคิดทุกวันไป
อยากมีไว้สักหนึ่งเป็นอาจารย์

สรุปคือคนรู้น้อยหรือไม่รู้มักแต่กลัว
ต่างคนรู้รอบไปทั่วทุกสถาน
เมื่อใครหมายชีวิตไม่คิดการ
เผ่นลูกเดียวไม่เหลียวหลังสักงานเลย

แต่คนรู้รอบมักรอบคอบคิดใคร่ครวญ
ถูกผิดอันใดควรไม่ควรเอ่ย
ย่อมความกลัวดั่งนี้ไม่มีเลย
ย่อมสติสุดยอดเลยท่านผู้ชม

สามก๊กท่านหลอกว้านตงกล่าวว่าไว้
ดอกกระเจียวก็ว่าไปหวังสุขสม
แม้นอันใดให้เกิดอารมณ์ตรม
ขออภัยในระทมทุกประการ

ดอกกระเจียว



 2 
 เมื่อ: เมื่อวานนี้ 
เริ่มโดย hort39 - กระทู้ล่าสุด โดย ดอกกระเจียว
เปรียบกองซุนจ้านพลันพ่ายอ้วนเสี้ยว
คนเคยรักเคยกลมเกลียวเป็นสหาย
ก็ล้อมบ้านปิดเมืองทำอุบาย
ก่อนจะฆ่าลูกเมียแล้วฆ่าตัวตายตาม

หรืออุ๋ยเอี๋ยนคราวแพ้สุมาอี้
ก็หลีกหนีมิระวังเขตหวงห้าม
ก็บุกห้องห้องขงเบ้งพยาม
จะต่ออายุก็หมดความตั้งใจ

ตะเกียงดับความหวังของชีวิต
จึงมืดมิดเวรกรรมโอ้ไฉน
เป็นเรื่องราวกล่าวความเป็นไป
ตามสามก๊กว่าไว้อย่างนั้นเอง

บ้านเราถือกันมาก็ช้านาน
ผู้สูงกว่าครั้นแพ้การเงื่อนไข
ของคนด้อยกว่ามักอับอายมิคลายใจ
ขืนอยู่ไปยิ่งกว่าตายไร้เกียรติยศ

กองซุนจ้านจึงเชือดคอตัวตาย
ลูกเมียก็รับผิดร้ายสิ้นหมด
บทนี้คือหนทางทรยศ
คนคิดคดหมดสิ้นปัญญาแลสิ้นคิด

อีกอันอุ๋ยเอี๋ยนหมายถึงคนรู้น้อย
พ่ายแพ้มิยอมด้อยว่าตัวผิด
ผู้รับกรรมจึงได้แก่เพื่อนมิตร
ผู้แต่งแสร้งลิขิตว่า...เป็นคนมีความรู้ดีกว่า

เพราะรักจึงฆ่าที่เพียงฟัง
คงเป็นความผิดหวังหวังของคนสิ้นค่า
ที่มอบให้คนเคยรักกรุณา
และคนที่รู้น้อยด้อยปัญญามอบให้เพื่อนมิตร
หรืออาจคนที่รู้ดีมีปัญญา
มอบคุณค่าให้กับเพื่อนของเขาเอง(ฮา)


จากคนอ่านสามก๊ก เกิน 9 รอบจร้า ดอกกระเจียว



 3 
 เมื่อ: 07 ธันวาคม 2023, 05:58:PM 
เริ่มโดย ไผ่เดียวดาย - กระทู้ล่าสุด โดย ไผ่เดียวดาย

ทิ้งฉันแล้ว จะย้อนกลับ มานับหนึ่ง
ฟังแล้วอึ้ง นิ่งชะงัก คนรักเก่า
ขอคืนดี มีที่ว่าง บ้างไหมเล่า
เพราะโดนเขา ทิ้งกลางทาง อย่างไม่แคร์

ฉันฟังผิด หรือว่าเธอ เพ้อเอาเอง
เคยอวดเก่ง ว่าสูงศักดิ์ ชักไม่แน่
ดูถูกกัน ว่าฉันจน คนไม่แล
ฉันก็แค่ คนผ่านทาง ระหว่างรอ

ไม่มีเก๋ง คันงามโก้ มาโอ้อวด
แสนเจ็บปวด ถูกเขาแย่ง แทงใจหนอ
ซ้ำโดนแฟน เราดูถูก จุกตัวงอ
ถึงบางอ้อ เมื่อเธอเอ่ย เผยคำลวง

ความเจ็บปวด วันเธอจาก มันยากนับ
ฝืนยืนรับ บทเรียนให้ ช่างใหญ่หลวง
ค่าที่มี ถูกเหยียบจม ระทมทรวง
หลงติดบ่วง นรกใจ ใครบางคน

ตอนคบอยู่ กลับไม่สู้ รู้คุณค่า
ตอนนี้มา ค้นหาเศษ ของเหตุผล
คำดูถูก ที่ฝังไว้ ในกมล
บอกฉันจน ไม่ควรคู่ ให้ดูแล

มารู้ค่า เมื่อสายไป ใครอยากกลับ
เดินไปรับ ลืมเสียเถิด เดี๋ยวเปิดแผล
สมควรหล่ะ ถูกเขาสอย แล้วลอยแพ
คนแย่ๆ โดนซะบ้าง ช่างสะใจ
#ไผ่เดียดาย#
07.12.23


 4 
 เมื่อ: 07 ธันวาคม 2023, 04:55:PM 
เริ่มโดย hort39 - กระทู้ล่าสุด โดย ไผ่เดียวดาย
... อย่าทำเลย มันบาปหนา ฆ่ากันตาย
เกิดเป็นชาย ใช่เรื่องใหญ่ อย่าไปแค้น
ยึดอกรับ อย่าใจแคบ แบบแมนๆ
คำว่าแฟน ยังเรียกได้ อีกหลายคน ...

... ดั่งต้นไม้ ใบร่วงหล่น บนพื้นดิน
ยังไม่สิ้น แตกหน่อซีก ขึ้นอีกหน
จริงหรือหลอก ดั่งความคิด ปิดใจตน
แค่หนึ่งคน ผ่านเข้ามา อย่าเสียดาย ...

 5 
 เมื่อ: 06 ธันวาคม 2023, 07:57:PM 
เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย ดอกกระเจียว


อยู่กันมาก็ชราแล้วหนอแก้วจิต
โอ้ชีวิตจักยั่งยืนไปคืนไหน
พอฟ้ามืดก็มุดมุ้งจรุงใจ
พอดับไฟยิ่งมืดหม่นทนเดียวดาย

พอหลับฝันครั้นได้ตื่นจึงชื่นอก
จนสับปหงกทนหลับต่อทั้งใจหาย
มันทนทานมานนานปีแล้วใจกาย
หากไม่ตื่นคงวุ่นวายใครหลายคน

เมียไม่มานหลานไม่วุ่นทุนเราน้อย
ทนนอนหนาวเย็นจ้อยจ้อยมากี่หน
ทุกวันนี้ห้าสิบปียังเป็นคน
แต่เป็นคนที่ค่อนข้างช่างชรา

เขาไปไหนต่อไหนไม่รู้แล้ว
บ้างไปเป็นกวีแก้วน่าอิจฉา
แต่นี่เราเหลืออดทนจนทำนา
หวังแค่มีข้าวปลาไม่ยากจน

แก่กว่านี้ไม่รู้ใครจะเลี้ยงดู
คิดไปเป็นพระครูอยู่สักหน
เห็นเขาเป็นทั่วบ้านทั่วเมืองอยู่เวียนวน
เราดันเป็นคนจนอยู่ท่าเดียว

แม้ไม่ได้เป็นครูไม่น้อยใจ
แก่ปูนนี้ถึงแม้ใจยังโดดเดี่ยว
รู้มาจนหมดโลกเสียแล้วเชียว
เป็นได้แค่ดอกกระเจียวก็ปลื้มใจ

ดอกกระเจียวจร้า


 6 
 เมื่อ: 05 ธันวาคม 2023, 07:40:PM 
เริ่มโดย Dildeewana - กระทู้ล่าสุด โดย Dildeewana
.












ขอบคุณ​ยูทูป

 7 
 เมื่อ: 03 ธันวาคม 2023, 12:49:PM 
เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ


…ลอง “แคนโต้” ดูบ้างจะเป็นไร…

                    (๑)
   อยุติธรรม…อยุติธรรม…อยุติธรรม
   สะท้านก้องซ้ำซ้ำ อยู่เพียงในใจ
   ใบหน้าเรียบเฉยไร้ซึ่งความรู้สึก

                    (๒)
   แหงนมองเรียวหนวดเหนือริมฝีปากบางขยับขึ้นลงไปมา
   น้ำเสียงเข้มขึงขังจริงจัง พรูพรั่งหลักการสวยหรู
ย้อนแย้งกับการกระทำ
   ความประดักประเดิดแพร่กระจายจนผ่าวร้อนไปทั้งใบหน้า
ด้วยความรู้สึกละอายแทน

                    (๓)
   เหตุผล ไม่อยู่ในสมการ
   ตรรกะ ไม่ถูกนำมาใช้
   คำว่าเมตตา กรุณา บัญญัติความหมายที่แตกต่าง
ไปจากที่เคยเข้าใจ

                    (๔)
   ความหวาดกลัว ความเห็นแก่ตัว และผลประโยชน์
เป็นตัวกำหนดผลลัพธ์
   ความคุกรุ่นก่อตัวเพิ่มขึ้น ท่ามกลางความเมินเฉยของผู้คน
   ชนวนระเบิดกองโต…รอวันที่บรรยากาศร้อนระอุ


     อำนาจฤาอยู่ยั้ง................ยืนยง
     หน้ามืดมัวเมาหลง............ย่ามใช้
     ย่อมลดถดถอยลง.............ทรามเสื่อม
     เย่อหยิ่งทะนงไซร้.............กว่ารู้คงสาย

          “...ขุนเขาไม่อาจขวาง
          สายทางเที่ยงธรรมได้
          ความหวังยังพริ้มพราย
          เก่าตายมีใหม่เสริม
          ชีวิตที่ผ่านพบ
          มีลบย่อมมีเพิ่ม
          ขอเพียงให้เหมือนเดิม...กำลังใจ…“

[กำลังใจ-คำร้อง/ทำนอง:  วิสา คัญทัพ]





โซ…เซอะเซอ
3 ธันวาคม 2566


หมายเหตุ :

 
“… แคนโต้ เป็นร้อยกรองร่วมสมัยของไทยประเภทหนึ่ง
เป็นกลอนเปล่าไม่มีสัมผัส มี ๓ บาท บาทละ ๑ วรรค
ในแต่ละวรรคไม่กำหนดจำนวนพยางค์
ลักษณะเด่นของแคนโต้คือใช้คำน้อย
แต่ให้ความหมายลึกซึ้ง คล้ายโคลงไฮกุของญี่ปุ่น…”

[ขอบคุณ ข้อมูลจาก Wikipedia]


 8 
 เมื่อ: 28 พฤศจิกายน 2023, 07:19:AM 
เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ


…พี่ยังรักเธอไม่คลาย…




“…สายลมพริ้ว จูบเธอ มิใช่อื่นใด
โปรดจำไว้ นั่นคือ ลมจูบจากพี่
เป็นสัญญาว่ารัก ด้วยจิตใจภักดิ์ ยิ่งชีวี
พี่ขอเพียงไมตรี แม้เพียงธุลี ก็ชื่นใจ…”




…ลมหนาวเปลี่ยว เหลียวเพ็ญ มิเห็น หาย
“ตราบชีพนี้ วอดวายเป็นเถ้าถ่าน”
จะขอรัก จะขอภักดิ์ ปักดวงมาน
จวบแม้กาล นานนับ สิ้นกัปกัลป์…

โซ…เซอะเซอ
28 พฤศจิกายน 2566



 9 
 เมื่อ: 20 พฤศจิกายน 2023, 07:00:AM 
เริ่มโดย MASAPAER - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ


ครั้นออดเอื้อนเยื้อนกลอน ว่อนเวหาส
เหลือแผ่วผาดเมินเฉย ละเลยปล่อย
กรุ่นกลิ่นอายลิขิต ประดิษฐ์ประดอย
ชวนเคลิ้มคล้อยคายคม สมเล่าลือ

ลมหนาวโชยชายพัด สะบัดโบก
แม้นสุขโศกคืบคลาน ผ่านมือถือ
เร้ารังสรรค์ฟุ้งเฟื่อง เลื่องระบือ
บรรเลงอื้ออึงรส บทกวี



โซ…เซอะเซอ
20 พฤศจิกายน 2566



 10 
 เมื่อ: 19 พฤศจิกายน 2023, 07:43:PM 
เริ่มโดย MASAPAER - กระทู้ล่าสุด โดย เศษเหล็ก//
๐๐ จากไปนานมากแล้ว ในบ้านนี้
ทุกทุกที ทุกๆครั้ง ยังคิดถึง
ลมหนาวพัดมาให้คำนึง
ยังคิดถึง พี่ๆ ที่รอคอย...

...19/11/66
...เศษเหล็ก./
[/font][/size][/color]

หน้า: [1] 2 3 4 5 ... 10

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s