จะชวนลุงขึ้นห้องผู้ต้องขัง
เล่นไม่ยั้งวางเม้าท์เอาให้สุด
เล่นแง่ง่ามล้นวัยเดี๋ยวใจทรุด
ยังไม่หยุดดีดลิ้นยินดังเปรี๊ยะ!


จบ..ไอเหนื่อย เจ็บปอด 55


msp.

  มองย้อนกลับไปดูสักหน่อยดีไหม          ที่ผ่านมาเป็นเช่นไรในความหวัง
ฉันคือความคาดหวังนั้นที่ผุพัง               ไม่ได้แข็งแกร่งทรงพลังอย่างที่ควรจะเป็น
  ลองทบทวนดูใจฉันอีกสักครั้งได้ไหม     ว่าฉันผิดพลาดส่วนใดในความคิดเห็น
ฉันที่เธอวาดไว้ในแต่ละประเด็น             หลายปีที่ผ่านมาช่างยากเย็นซะเหลือเกิน
  ลองมองดูกันอีกสักนิดเถอะขอร้อง        แบบที่ไม่ต้องประคองหรือตีกรอบผิวเผิน
ยังคงพลาดพลั้งทุกครั้งที่ก้าวเดิน           หรือแค่เพราะฉันเดิน...ไม่ตรงใจ?
  ฉันทำหน้าที่ตัวฉันเองได้เป็นอย่างดี      ทุกๆบทบาทที่มีที่ฉันยังทำไหว
ประคับประคองทุกๆคนอย่างตั้งใจ           นึกถึงใจกันบ้างได้มั๊ยเริ่มใกล้จะตายเต็มที
  แม้เพียงน้อยนิดอิสระในการใช้ชีวิต       ไม่ต้องผูกกรรมลิขิตขอสิ้นสุดในชาตินี้
ไม่ขอตามติดมีชีวิตของทุกๆคนให้ดี         ส่วนฉันคนนี้แม้การเป็นคนที่ดีก็ไม่ได้อยากจะเป็น!!!

เปลวเทียนเปลี่ยนสี



อีกฟากของผนังฝั่งตรงข้าม
มีคำถามค้างใจไร้คนเห็น
มิอาจรู้ความหมายการตายเป็น
ความปวดปร่าชาเย็นบีบเค้นใจ

มีเสียงของความเงียบที่เรียบราบ
ฉันกำซาบซับเอาเท่าเธอให้
จะยินดี?..รับเชิญเดินเข้าไป?
ห้องความลับข้างในใจส่วนลึก?

เสียงความเงียบจากเธอเกร่อสนั่น
ดูอัดอั้นอึดอัดขัดรู้สึก
กลับดังกรีดขั้วใจในคราวนึก
หวั่นระทึกพ่ายแพ้แก่น้ำตา

เสียงหายใจแน่วแน่และมุ่งมั่น
บางคราวสั่นสะท้าน..พลัน! หาญกล้า
แกร่งเกินไหม?..ในวันที่ผ่านมา
บางเวลา..ไหวไหม?..ใจของเธอ

ทิ้งขยะความคิดที่ติดหล่ม
ความโสมมอ่อนไหวความไผลเผลอ
ไม่เข้มแข็ง ไม่ประคอง ไม่อยากเจอ
ปล่อยนะเออ..ปล่อยมือ..อย่ายื้อมัน

ที่ฟากของผนังฝั่งตรงข้าม
ฉันนั่งท่าม-กลางความร้าวและหนาวสั่น
รอฟังเสียง..ความเย็นเฉียบและเงียบงัน
เธอเห็นฉัน?..เห็นไหม?..ใกล้ใกล้เธอ



masapaer

จะผิดบาปอันใดเมื่อใจหมด
ความรันทดกดมานพานลงเหว
หากระลึกตรึกหาค่าดีเลว
ก็เหมือนเปลว อ่อน - จ้า คราต้องลม

ที่อดีตขีดผ่านเมื่อกาลก่อน
ก็ย่อมนอนหลับใหลคล้ายถูกถม
หากเราเองขุดค้นจนเป็นปม
ก็ระทมเท่านั้นพานอ่อนแอ

จะเชื่อมั่นอันใดอยู่ใจดอก
พี่ขอบอกจากใจไว้แน่วแน่
รู้ว่ารักหักยากมากตัวแปร
ก็ยังหวังรักแท้..แน่ฉันใด


กวิน